گزارش آثارنیوز؛
10 نقد به نمایشگاه گردشگری و صنایع دستی 1400
آثارنیوز: نمایشگاه بین المللی گردشگری بااینکه امسال میزبان شرکت های خارجی نبود و تنها سفارت اندونزی در آن شرکت کرد، اما امسال گروه های محدودی از عراق و پاکستان میهمان نشست های رودرروی آن شدند.
خبرگزاری مهر _ گروه جامعه؛ پانزدهمین دوره نمایشگاه بین المللی گردشگری و سی و پنجمین نمایشگاه ملی صنایع دستی از ۹ تا ۱۲ بهمن ۱۴۰۰ بعنوان آخرین نمایشگاه صنعت توریسم و صنایع دستی قرن اجرا شد. در این نمایشگاه که ۱۰ سالن از محل دائمی نمایشگاه ها به آن اختصاص پیدا کرده بود، افراد زیادی بعنوان غرفه دار، شرکت کننده و بازدیدکننده حضور داشتند. اما به این نمایشگاه چند نقد وارد است نقدهایی که توجه به آنها می تواند در بهبود برگزاری نمایشگاه های بعدی کمک کننده باشد.
عزت الله ضرغامی در مراسم افتتاحیه این نمایشگاه را هم پای نمایشگاه بین المللی گردشگری اسپانیا دانست و اظهار داشت که ما هیچ چیزی از آنها کم نداریم. قبل از این نیز مدیرکل اسبق بازاریابی و گردشگری وزارت میراث فرهنگی در هتل لاله تهران گفته بود که این نمایشگاه تا چند سال دیگر می تواند هم رده نمایشگاه گردشگری برلین آلمان و کشورهای دیگر باشد. اما آیا به واقع چنین چشم اندازی تا چه سالی امکان پذیر است؟ گذشت ۱۵ دوره از برگزاری آن چقدر توانسته مسئولان نمایشگاه را به این هدف نزدیک کند؟
۱. زمان برگزاری
یکی از نقدهایی که می توان به نمایشگاه کرد درباره زمان برگزاری آنست. روزهای اول هفته برای برگزاری این نمایشگاه آن هم در ساعات اداری سبب ایجاد چند مشکل می شد یکی این که بر ترافیک بزرگراه های اطراف محل دائمی نمایشگاه ها اضافه می کرد و دیگر این که افراد زیادی نمی توانستند خودرا به نمایشگاه برسانند چون دقیقاً در زمان ساعت اداری اجرا شد. البته توجیه متولیان برای انتخاب روزها و ساعت نمایشگاه، جلوگیری از ازدحام بیشتر به علت شیوع ویروس بود. اما این مساله هم جای نقد دارد.
چرا این نمایشگاه باید درست در زمانی که پزشکان و متولیان سلامت درباره شیوع ویروس اومیکرون هشدار می دادند برگزار شود؟ آیا بهتر نبود مانند چند سال قبل این برنامه در اواخر ماه برپا شود تا وضعیت رنگ شهرها از جهت شیوع ویروس مشخص تر باشد؟ آیا مسئولان به این نتیجه رسیده بودند که مشکلی برای نمایشگاه گردشگری همچنان که حالا کنسرت و جشنواره فیلم فجر برگزار می شود، وجود ندارد؟
۲. رعایت حداقلی پروتکلهای بهداشتی
معاون گردشگری کشور اعلام نموده بود که سختگیری برای رعایت پروتکلهای بهداشتی در نمایشگاه وجود دارد. شاید این سخت گیری را بتوان در تب سنج ورودی چند سالن دانست اما آن اقدام هم در خیلی از اوقات انجام نمی شد به ویژه زمانی که میزان ورود بازدیدکنندگان زیاد می شد.
پس از اختتام نمایشگاه به نظر می آید تعدادی از شرکت کنندگان و غرفه داران گرفتار ویروس شده اند. البته با وجود این که نمی توان بطور دقیق گفت این افراد چطور و چگونه مبتلا شده اند اما می توان گفت یکی از منابع پرخطر برای ابتلاء به ویروس همین نمایشگاه های بزرگ است. در روز افتتاحیه نیز سالن خلیج فارس مملو از شرکت کننده بود و جمعیت زیادی به این مراسم در یک سالن گردهم آمده بودند.
۳. برگزاری مراسم آئینی داخل سالن ها
به رغم این که در چند سال اخیر، غرفه داران در نمایشگاه اعلام نموده بودند سر و صدای زیاد مانع مذاکرات و گفتگوهای دو نفره می شود و بهتر است برنامه های آئینی و رقص ها در خارج از سالن یا محلی دیگر باشد، اما باز هم این سر و صداها کسانی که می خواستند کارهای تخصصی و مذاکرات تخصصی داشته باشند را با مشکل رو به رو می کرد. حتی در جایی مانند غرفه استان بوشهر که معاون گردشگری وزارت میراث فرهنگی و معاون دریایی سازمان بنادر و دریانوردی در حال شنیدن توضیحات مدیرکل استان بوشهر بودند، گروهی آئینی از جلوی غرفه رد شدند و میهمانان غرفه صدای مدیرکل را نمی شنیدند.
۴. نشست های تخصصی با موضوع تکراری و زمان کم
از طرفی نشست های تخصصی مختلفی در نمایشگاه انجام شد که در نوع خود جالب توجه بود اما بهتر بود که برای انتخاب تعدادی از ارائه دهندگان دقت بیشتری می شد. چون شاید موضوع نشست با فرد ارائه دهنده همخوانی مناسبی نداشت.
این نشست ها بااینکه در نوع خود جذاب بود اما زمان در نظر گرفته شده برای خیلی از آنها نیم ساعت بود بدین سبب فرصتی برای بیان اصل موضوع نبود. از طرفی شرکت کنندگان نیز نمی توانستند به نحو مطلوب سوال جواب کرده یا از مباحث بهره ببرند. ضمن این که تعدادی از آن دروس هم بارها و بارها تکرار شده بود و جذابیتی نداشت. اما در عین حال پرداختن به موضوعات جدید و به روز نقطه قوت آن بشمار می آمد.
۵. بازدیدکننده سرگردان
در نمایشگاه هیچ نقشه راهی برای دیدن همه غرفه ها و سالن ها مشاهده نمی شد. برنامه ریزی برای بازدیدکنندگان نباید تنها به دادن نقشه نمایشگاه معطوف شود. بلکه منظور این است اگر کسی به نمایشگاه می رود، باید بداند در سالن چه چیزی را خواهد دید. بدین سبب فقط دانستن نام شرکتها یا استانها نمی تواند راهنمای بازدیدکننده باشد. از طرفی بازدیدکنندگان به طور معمول در نمایشگاه سرگردان هستند. آنها نمی دانند از کجا و چه سالنی آغاز به بازدید کنند و در کجا بازدید را به انتها ببرند. بسیاری از آنها موقع خروج تازه متوجه می شوند که چه سالن هایی را ندیده اند. امسال هم که نمایشگاه صنایع دستی با گردشگری و طلا و جواهرات همزمان شده بود، خیلی ها از وجود نمایشگاه های دیگر مانند طلا و جواهرات خبر نداشتند چون اصلاً حتی نقشه کاغذی نیز در اختیارشان قرار نگرفته بود.
۶. عدم برنامه صحیح به مردم درباره استفاده درست از نمایشگاه
باید به این مساله فکر کرد که نمایشگاه گردشگری تا چه اندازه می تواند نیاز مخاطب را رفع کند؟ اصلاً بازدیدکننده آنچه کسانی هستند؟ مردمی که به دنبال سرگرمی می گردند یا مردمی که واقعاً می خواهند با ورود به نمایشگاه گردشگری برای سفرهای خود برنامه ریزی کنند؟ اصلاً این نمایشگاه چقدر می تواند برای بازدیدکننده دستاورد داشته باشد؟ چقدر این نمایشگاه برای غرفه داران دستاورد خواهد داشت؟
خیلی از افراد کارت ویزیت می گیرند و می روند یا اگر هدیه ای استانی بدهد آنرا برمی دارند. خیلی ها در این مکان برای سفرهایشان حتی سفرهای عید برنامه ریزی نمی کنند. این درحالی است که بهترین مکان جهت بررسی نرخ ها و حتی گرفتن تخفیف و برنامه ریزی برای سفر نوروزی نمایشگاه گردشگری می باشد. چه چیزی بهتر از این که همه متولیان سفر و صنایع دستی از یک استان در اینجا جمع می شوند تا به بازدیدکننده بگویند چطور و کجا می تواند سفر کند.
خیلی از بازدیدکنندگان از نمایشگاه گردشگری به علت وجود تنوع در رنگ و شاد بودن گروههای موسیقی حاضرند ۲۰ هزار تومان هزینه ورود بدهند و گشتی در آن بزنند. شاید بتوانند سوغاتی بخرند و صنایع دستی تهیه کرده و در کنارش از غذای محلی لذت ببرند و موسیقی های آئینی گوش کنند و ببینند. اما چه بهتر بود نظرسنجی انجام می شد تا متولیان می دانستند این نمایشگاه چقدر می تواند به مردم برای سفرشان کمک کند؟
از طرف دیگر غرفه های نمایشگاه برنامه ای برای معرفی خود ندارند. بسیاری از آنها میهمان وزارتخانه هستند یا از بدنه وزارت آمده اند تا غرفه ای داشته باشند بدین سبب چنین غرفه هایی بیشتر به معرفی عملکرد خود می پردازند تا ارائه اطلاعات سفر به مخاطب.
۷. عدم تفکیک روزهای بازدید تخصصی و عمومی
معاون گردشگری کشور پیش از برگزاری نمایشگاه گفته بود که این برنامه در چهار روز برگزار می گردد که دو روز آن تخصصی و دو روز دیگرش عمومی خواهد بود اما این اتفاق نیفتاد و هر چهار روز عمومی بود.
۸. تغییر ناگهانی مسئول برگزاری نمایشگاه
این نمایشگاه در زمانی برپا شد که تنها چند روز مانده به آن مدیرعامل شرکت مادرتخصصی ایرانگردی و جهانگردی که مسئول برگزاری این نمایشگاه و انتخاب مجری بود جای خودرا به فرد دیگری سپرد. البته حکم وی بعد از اختتام نمایشگاه زده شد. به طور قطع چنین جابه جایی هایی در روند برگزاری نمایشگاه مؤثر خواهد بود همچنان که در همین روزها باز هم از مدیریت قبلی خواسته شد، تا هدایت نمایشگاه را به عهده بگیرد. بدین سبب شاید بهتر بود تعجیل در جا به جایی رخ نمی داد و پس از نمایشگاه این اتفاق می افتاد.
۹. بازارچه فروش صنایع دستی
در کنار صنایع دستی بی کیفیت و ارزان، باید گفت تعدادی از صنایع دستی ارائه شده نیز از تنوع خوبی برخوردار بودند. هنرمندانی که از استانهای مختلف به این نمایشگاه آمده بودند اهتمام کردند هنرهای سنتی خودرا بفروشند آنها مدتها بود که به علت شیوع کرونا به شدت گرفتار لطمه شده بودند در بخش مربوط به صنایع دستی دارای نشان مرغوبیت، این کالاها از کیفیت بسیار خوبی برخوردار بود اما در بخش مربوط به صنایع دستی استانهای محروم، بازدیدکنندگان شاهد ایجاد غرفه های ساده و صنایع دستی بی کیفیت بودند. غرفه سازی اصلاً انجام نشده بود و خیلی ها به این نمایشگاه به چشم بازارچه نگاه کرده بودند نه جایی برای تعامل بیشتر.
۱۰. فروش اسنک در کنار صنایع دستی مناطق محروم
بخشی از این نمایشگاه به گردشگری خوراک تعلق داشت. اما تنها تعریفی که می توان از گردشگری خوراک برای آن داشت حضور پر دود کباب بناب از آذربایجان بود که خیلی از افراد را به سمت خود می کشاند. وگرنه صنایع دستی استانهای محروم با سوغات و فروش آجیل و اسنکی که تعدادی از غرفه داران به عرضه آن پرداخته بودند سبب شده بود که این بخش از نمایشگاه نه فقط برای محصولات مناطق محروم جلوه مناسبی نداشته باشد بلکه مفهوم گردشگری خوراک را هم به فروش اسنک و آجیل تقلیل پیدا کند.
منبع: آثارنیوز
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب