گزارش آثارنیوز به نقل از مهر؛
وقتی نفت، عرصه را برای گردشگری تنگ می كند، محرومیت در گردشگری
به گزارش آثارنیوز محرومیت در مناطق جنوبی كشور محدود به راه، آب و جاده نمی گردد، خیلی از بخش های محروم جنوب كشور پتانسیل این را دارند تا به مقاصد گردشگری تبدیل شوند ولی تابحال مورد غفلت واقع شده اند.
خبرگزاری مهر- سارا فرجی
«مناطق محروم» یا «مناطق كمتر توسعه یافته» اصطلاحی است كه در نظام سیاست گذاری ایران برای برخی مناطق به كار می رود. منطقه محروم دارای تعریف روشن قانونی نیست و تعیین مناطق محروم در قوانین مختلف به عهده دولت گذاشته شده است. شاخص هایی مثل نرخ بیكاری، آب آشامیدنی شهری و روستایی، آموزش و پرورش، بهداشت و درمان، بهسازی روستاها، راه و زیرساخت های جاده ای، سرانه های عمران شهری و... همچون مواردی است كه محرومیت یك منطقه را تعیین می كند.
طبعیتا وقتی منطقه ای در بخش های اساسی وتعیین كننده ای مثل موارد یاد شده محرومیت داشته باشد نمی توان توقع داشت كه به بخش گردشگری آن منطقه توجه گردد در حالیكه به نظر می آید یك تصور رایج غلط است. در خیلی از مناطق محروم، گردشگری و فراهم كردن بستر برای آن منطقه می تواند تا حدی به رفع محرومیت آن منطقه كمك نماید.
در سفری كه به تازگی خبرنگار مهر به مناطق محروم بندرجاسك داشت مشخص شد كه این منطقه با وجود محرومیت هایی كه در حوزه های اساسی و اصلی دارد ولی پتانسیل بسیاری برای تبدیل شدن به یك مقصد گردشگری دارد.
به عنوان مثال در راه بندرعباس به جاسك ما شاهد رشته كوه های مریخی و مینیاتوری هستیم كه هركدام اشكال اعجاب انگیزی دارند، دركنار این رشته كوه ها گونه های متنوع گیاهی رشد كرده كه مجموعا آن منطقه را تبدیل به یك صحنه و منظره دیدنی كرده است؛ به این صحنه دیدنی ساحل هم اضافه كنید. در این راه درست روبروی این رشته كوه ها خط ساحلی داریم كه درخشش آب های نیلگون دریای جنوب این زیبایی را دوچندان كرده است. مجموعه این زیبایی ها در حدی است كه حتی می توان آنها را ثبت ملی كرد ولی متاسفانه هیچكاری درمورد معرفی و شناسایی آنها انجام نشده است چه برسد به ثبت.
نمونه دیگر اینكه ساحل شهرستان جاسك و روستاهای اطراف آن مثل ساحل روستای «سورگلم» بسیار بكر و دیدنی است خصوصا كه جنگل های حرا كه از قشم آغاز می شود تا این منطقه ادامه یافته و بر زیبایی هایی این ساحل افزوده است.
از آنجایی كه محل درآمد و امرار معاش مردمان این منطقه با استفاده از ساحل و صید است و مردم این منطقه رسم و رسومات مختلفی در رابطه با صیادی دارند می توان از همین مراسم بعنوان یك پتانسیل گردشگری استفاده نمود. همانطور كه امروز بازدید از مراسم گلابگیری كاشان تبدیل به یك جاذبه توریستی شده است می توان فصل یا زمان خاصی كه صیادان به دریا می روند یا از دریا به خشكی برمی گردند را تبدیل به یك جاذبه برای گردشگران كرد.
به عنوان مثال در زمانی كه ما در بندرجاسك (بهمن ماه) حضور داشتیم یك لنج كه حدود دوماه برروی دریای عمان بود به ساحل برگشت تا ۸۰ هزار ماهی تن كه صید كرده بود را به سردخانه انتقال دهد و سپس برای بسته بندی و تبدیل شدن به كنسرو ماهی تن به كارخانه برود. صیادان و حاضران در كشتی به محض رسیدن به ساحل از شدت شادمانی بازگشت به شهر و خانواده هایشان رقص های خاص محلی می كردند كه بسیار دیدنی بود و پتانسیل این را داشت كه تبدیل به یك مراسم خاص محلی شود.
این مواردی كه تا اینجا اشاره كردیم تنها چند نمونه از خروارها مورد جذاب گردشگری در مناطق محروم است. برای چرایی توجه نشدن به این جذابیت ها به سراغ دفتر سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بندر جاسك رفتیم. برخلاف تصورمان كه فكر می كردیم با یك ساختمان وزارتخانه ای یا اداری مواجه می شویم با یك خانه قدیمی و سیمانی رو به ساحل مواجه شدیم كه هیچ تابلو یا نشانی از میراث فرهنگی وگردشگری نداشت. در خانه باز بود و پس ازاینكه به داخل رفتیم با یك اتاق كوچك سیمانی آبی رنگ مواجه شدیم كه دو میز و تعدادی صندلی داشت. از خانمی كه آنجا نشسته بود پرسیدم اینجا اداره میراث فرهنگی و گردشگری جاسك هست؟ پاسخ داد بله. گفتم می خواستم با مسئول اینجا صحبت كنم، گفت خودم هستم، پرسیدم پس بقیه همكارانتان كجا هستند؟ پاسخ داد اینجا فقط من هستم و همه كارها را هم خودم انجام می دهم. گفتگو را با مه گنج رئیسی، رئیس دفتر میراث فرهنگی و گردشگری جاسك شروع كردم. در همین میان كار چند خانم محل سوزن دوز كه برای تمدید كارت صنایع دستی و برای گرفتن وام آمده بودند را هم راه انداخت و سرِ درد و دلش باز شد.
رئیسی اظهار داشت: در جاسك چند جاذبه گردشگری مثل تلگراف خانه، باغ سادرمن، اتاقك های ساسانی و... داریم كه ثبت شده ولی متاسفانه دسترسی به این مناطق بسیارسخت است و كمتر گردشگری به دیدن آنها می رود. علاوه براینكه تعداد دیگری جاذبه گردشگری هم داریم كه اصلا به آنها توجه نشده است چه برسد به ثبت ملی یا جهانی.
وی اضافه كرد: یكی از مشكلاتی كه ما در این منطقه داریم این است كه شهرستان جاسك دورترین شهرستان نسبت به مركز استان هرمزگان است و همیشه كمتر مورد توجه بوده است، ضمن اینكه دسترسی به منطقه ما فقط با استفاده از جاده امكانپذیر است و همین مبحث رغبت گردشگران برای حضور در منطقه را كم می كند. چون كه بیشتر مردم ترجیح می دهند تا مقصدی كه برگزیده اند با قطار یا هواپیما بروند.البته قرار بود برای جاسك فرودگاه راه اندازی شود تا كمی این مشكل حل شود ولی متاسفانه هنوز این اتفاق نیفتاده است. هیچ روستا یا منطقه ای در جاسك نیست كه جاذبه گردشگری نداشته باشد.جاسك شبیه جزیره است چون از سه طرف محصور در آب و از یك طرف به خشكی منتهی می شویم و در شكل ساحل ها هم تنوع بسیاری وجود دارد مثلا بخشی از ساحل جاسك شنی و ماسه ای و بخشی صخره ای است.
رئیسی افزود: چندی قبل گروهی برای حفاری و استخراج نفت به منطقه مكران در این شهرستان آمده بودند و من همان جا گفتم كه نمی توان همه كشور را با نفت اداره كرد و باید به جنبه های دیگر مثل گردشگری هم توجه كرد. ما بزرگترین «خور» خاورمیانه را در جاسك داریم ولی متاسفانه دیده نشده است. علاوه براین جاذبه های جغرافیایی، تنوع قومیت های مختلف و پوشش متنوع ساكنین این سرزمین خودش قابل توجه است. به صورتی كه لباس های خانم ها در شرق جاسك با منطقه غرب آن فرق دارد. مدل و رنگ برقع هایی كه خانم ها می زنند هركدام معنادار و بسیار جالب است.البته این نكته را هم بدانید كه پوشیه های بلند مشكی كه این روزها گاها دیده می شود برای این منطقه نیست و از كشورهای عربی وارد اینجا شده است. در بندر جاسك برقع مشكی را دختران مجرد و برقع قرمز و نارنجی را زنان نوعروس كه تازه ازدواج كرده اند استفاده می نمایند. هرچه سن زنان بالاتر برود رنگ این برقع ها تیره تر می شود به صورتی كه زنان بیوه وسالمند از برقع قهوه ای رنگ استفاده می نمایند.امروزه متاسفانه پوشش مردمان این منطقه بسیار متاثر از كشورهای عربی شده و مردم كمتر تمایل دارند لباس های محلی خویش را بپوشند.
مدیر دفتر میراث فرهنگی جاسك در انتها اظهار داشت: صنایع دستی این منطقه شامل سوزن دوزی، زری بافی، گلابتون دوزی و... می شود. بندرجاسك حدود ۳ تا ۴ هزارنفر هنرمند فعال در صنایع دستی دارد و۸۰ درصد زنان جاسك با هنرهای صنایع دستی این منطقه مثل سوزن دوزی و زری دوزی آشنایی دارند و بلد هستند.ولی از این همه پتانسیل میراث فرهنگی استفاده ای نمی گردد.
براساس این دیده ها و شنیده ها مشخص است كه مناطق محروم علاوه بر محرومیت در نیازهای اساسی مثل آب، برق، جاده و... از جنبه های دیگری مثل توجه به میراث فرهنگی یا جاذبه های گردشگری هم محروم هستند و این داشته هایشان مورد غفلت واقع می شود. این درحالیست كه رسیدگی به این مناطق ودیده شدن آنها می تواند بر رفع محرومیت این مناطق كمك نماید و تاثیر بسزایی در زندگی و امرار معاش ساكنان آنجا بگذارد. چون فراهم كردن بستر گردشگری به همراه خود یكسری ملازماتی دارد كه این ملازمت باعث به حركت درآوردن چرخه زندگی خیلی از مردم می شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب