جامعه باستان شناسی مطرح كرد:
پرسشی از متفكر نصب دوربین مدار بسته در سایت های كاوش
به گزارش آثارنیوز «چطور است كه نصب دوربین های مدار بسته در محل كار باستان شناسان در اولویت قرار گرفته است ولی محوطه های ملی و جهانی ما در اولویت نیستند؟ از جانب دیگر، ملاحظه های حفاظتی و امنیتی برای نصب دوربین های مدار بسته در محل های كاوش باستان شناسان با پرسش ها و تردیدهای جدی روبه رو می شود و قابل توجیه نیست.»
به گزارش آثارنیوز به نقل از ایسنا، ۲۴ آذر سال جاری در نامه ای كه به دفتر بهروز عمرانی - رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری- فرستاده شده، اعلام شده است كه «در پنجم آذر نسبت به ایجاد كمیته ای به نام «كمیته راهبری حفاظت الكترونیك» تاكید شده و حتی بر «بررسی ضرورت نصب دوربین های مدار بسته ۲۴ ساعته در محل جستجوهای دیرینه شناسی و تحویل آثار مكشوفه به امنای اموال» تاكید گردیده است.
در این نامه از پژوهشگاه خواسته شده است تا نخست دستورالعمل نحوه مستندنگاری جستجوهای دیرینه شناسی تهیه و جهت بررسی به این كمیته ارسال شود. همینطور تاكید شده تا قبل از صدور مجوزهای دیرینه شناسی در شورای اعتبارسنجی پژوهش، دستورالعمل نحوه مستندنگاری بررسی و اجرایی شود.
در نهایت تاكید شده تا در زمان انعقاد قرارداد، در بخش پروژه های حفاظتی در جستجوهای دیرینه شناسی مذاكرات لازم با شركت پیمانكار صورت پذیرد و اجرا و مستندنگاری توسط پیمانكار و تحت نظارت كمیته راهبری حفاظت الكترونیك صورت پذیرد.»
و الان در نامه ی اعتراضی و سرگشاده ی «جامعه دیرینه شناسی ایران» با اشاره به ابلاغیه ای كه بر ضرورت ایجاد هیئتی به نام «كمیته راهبری حفاظت الكترونیك» تاكید دارد و در بخشی از آن «لزوم نصب دوربین های مدار بسته ۲۴ ساعته در محل جستجوهای باستان شناسی» و هم «تحویل روزانه آثار مكشوفه به امنای اموال» تاكید شده، آمده است:
«توجیه ناپذیر بودن چنین ابلاغیه ای از آنجاست كه می دانیم خیلی از محوطه های باستانی، موزه ها، پایگاه ها و محوطه های ملی و جهانی میهن مان به علت تأمین نشدن اعتبار مالی فاقد ابتدایی ترین امكانات حفاظتی و ازجمله دوربین های مدار بسته هستند و از این نظر حفاظت و تأمین امنیت آنها همواره یكی از مسائل و نگرانی های كارشناسان میراث فرهنگی بوده است.
بنابراین، این پرسش مطرح می شود كه چگونه نصب دوربین های مدار بسته در محل كار باستان شناسان در اولویت مدیریت وزارتخانه قرار گرفته است ولی محوطه های ملی و جهانی ما در اولویت نیستند؟ با عنایت به این واقعیت كه در محل های كاوش دیرینه شناسی همواره یكی از ناظران پژوهشكده ی دیرینه شناسی (زیرمجموعه وزرات میراث فرهنگی) حضور دائمی دارد، ملاحظات حفاظتی و امنیتی برای نصب دوربین های مدار بسته در محل های كاوش باستان شناسان با پرسش ها و تردیدهای جدی روبه رو می شود و قابل توجیه نیست».
در بخش دیگری از این نامه آمده است: «در تأمین امنیت و حفاظت فیزیكی از محوطه های باستانی عوامل و مسائل بسیاری دخیل هستند كه آنرا موضوعی چندوجهی می كند. از تصمیمات برای تأمین اعتبار و اختصاص بودجه های حفاظتی تا تأمین منابع انسانی، اولویت بندی ها و بسیاری مسائل دیگر همه ماحصل روندی است كه حفاظت از محوطه ها و اموال فرهنگی نتیجه ی آنها هستند.
از این نظر، آیا باید انتظار داشته باشیم كه دوربین های مداربسته ی نظارتی در اتاق های مدیران و محل های تصمیم گیری درباره ی بودجه ها و مدیریت منابع هم نصب شود؟ آیا باید انتظار داشته باشیم كه چنین ملاحظاتی شامل محل كار كارشناسان و مدیرانی كه با سایر بخش های میراث فرهنگی درگیر هستند همچون گردشگری، مالی، روابط بین الملل، مرمت و حفاظت ابنیه ی تاریخی، صنایع دستی و... هم نصب شود؟ در محل انجام طرح های مرمت (برای نمونه در گنبد شیخ لطف الله) چطور؟
اجرای این «ابلاغیه دفتر وزارت میراث فرهنگی» نتایج مخربی خواهد داشت، چونكه جدای از نادیده گرفتن اولویت های حفاظتی و اتلاف سرمایه بیت المال، سرمایه اجتماعی یك صنف متخصص كه «اعتماد» است را هدف قرار خواهد داد و ازاین رو به سرمایه ها و منابع انسانی كشور در زمانی كه كشورمان به نیروهای متخصص و كارشناس نیازمند است، صدمه می زند.
چنین تصمیمی نشان دهنده ی ناآشنایی طراحان آن با ماهیت پژوهش های علمی و جستجوهای دیرینه شناسی است. ظاهراً ذهنیت بانیان صدور این «ابلاغیه» تصوری غیر واقعی و احتمالاً شبیه قرن نوزدهم میلادی است كه در آن فعالیتهای باستان شناختی را با نوعی عملیات عتیقه جویی و حتی مشابه فعالیت باندهای قاچاق در نظر گرفته اند».
«جامعه ی دیرینه شناسی ایران» از وزیر میراث فرهنگی و گردشگری خحواسته است كه نتایج مخرب چنین تصمیمی را با كارشناسان و متخصصان - و نه لزوماً حلقه ی مشاوران- مورد بررسی دقیق قرار دهند: «ما بعنوان تعدادی از متخصصان باستان شناسی، قویاً این ابلاغیه و تصمیم را كه در دنیا بی سابقه است، تقبیح می نماییم. چنین طرحی حتی در امنیتی ترین كشورها هم سابقه نداشته است. «جامعه ی دیرینه شناسی ایران» از وزیر میراث فرهنگی می خواهد به نتایج منفی اجرای این طرح در سطح داخلی و بین المللی توجه نمایند و بانی بدعتی چنین مخرب و غیركارشناسی در تاریخ دیرینه شناسی ایران نشوند.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب