گزارش مهر از یك بازارچه قدیمی در بازار تهران
بازارچه عودلاجان بالاخره رنگ صنایع دستی گرفت
به گزارش آثارنیوز فارغ از انتظاری كه مردم طی چند دهه برای ساماندهی عودلاجان كشیدند، بالاخره بازارچه تاریخی عودلاجان پس از وقفه ای كه بعد از مرمت آن افتاد، رنگ و بوی صنایع دستی گرفت.
به گزارش آثارنیوز به نقل از مهر، «سازمان میراث فرهنگی، شهرداری منطقه ۱۲ و كسبه بازارچه عودلاجان در تهران متعهد شدند هر یك ۳۳ درصد از هزینه های بهسازی و مرمت بازارچه را تأمین كنند و همینطور در مقابل كسبه متعهد شدند كه بعد از مرمت و بهسازی بازارچه عودلاجان، شغل خویش را به كسبی متناسب با شأن تاریخی بازارچه تغییر دهند.» این خبری بود كه شهریور سال ۹۱ داده شد و امید آن می رفت كه بازارچه تاریخی عودلاجان كه خرابه ای ناامن برای اهالی بازار بود، به گذر صنایع دستی در تهران تبدیل گردد اما این اتفاق نیفتاد. سال ها گذشت و بنای مرمت شده، باردیگر رو به خرابی می رفت. مغازه های گذر كه نمی توانستند صنایع دستی بفروشند، از محل كسب خود دست شستند چون اگر باز می كردند اداره مالیات به سراغشان می آمد آنها سال ها مشاغلی ازجمله پلاستیك فروشی را تجربه كرده بودند. ترجیح دادند بسته باشند تا گرفتار این مسائل نشوند و یا سرقفلی را اجاره دهند.
در این مدت بارها بازارچه عودلاجان با حضور مسئولان سازمان میراث فرهنگی و شهرداری منطقه ۱۲ راه اندازی شد و گفتند كه حالا دیگر به وعده هایشان عمل كردند. اما باز هم این بازارچه رونق نگرفت. حالا اما از اول امسال بخش خصوصی طرح خویش را به معاونت صنایع دستی و شهرداری داد تا بتواند اینجا را به پاتوق گردشگران تبدیل كند. از اول امسال این بازارچه را عده ای از زنان سرپرست خانوار كه در حوزه فروش صنایع دستی هم تبحر دارند به دست گرفته اند. آرش سرلك مجری طرح بازارچه صنایع دستی و بهره بردار بازارچه عودلاجان ۵ سالی با سازمان میراث فرهنگی قرارداد دارد تا بتواند این بازارچه را با كمك همین زنان به پاتوق صنایع دستی تبدیل كند.
حالا ۵۰ مغازه در بازارچه وجود دارد كه بعضی از آنها وقفی است و یا زمین های معارض اطرافش زیاد است. از این تعداد ۱۱ مغازه دار، باردیگر مشغول به كار شده اند و صنایع دستی می فروشند و چهار مغازه پلاستیك فروش هستند اما هنوز تعداد زیادی از آنها بسته است. بعضی از این مغازه ها صنایع دستی فاخر می فروشند برخی دیگر شبیه به كارگاه شده اند چون تعدادی جوان در حال یادگیری یكی از این هنرها هستند. برخی دیگر اما در رابطه با حضور گردشگران هستند، یكی غذا می فروشد دیگری نان دست مردم می دهد. آن دیگری سفره خانه ای است و یا كافه گالری كه مانتو و شال و روسری هایش صنایع دستی است و یك كافه دارد كه چیدمانش از آثار هنری بهره گرفته است. بعضی از زنان فروشنده ها چارقد و پوشیه زده اند و مردان هم لباس قجری به تن كرده اند. گردشگران كه رد می شوند یا می خواهند از آنها عكس بگیرند و یا كنارشان می ایستند و تماشایشان می كنند. مردم از بازار اصلی به سمت عودلاجان با موسیقی كه اول بازارچه نواخته می شود، وارد می شوند. نگاهی به میزهای رنگارنگ چیده شده می كنند و شاید چیزی بخرند.
جلوی بعضی از مغازه هایی كه كركره شان را هنوز بالا نداده اند و مشخص نیست صاحبش چه نقشه ای برایش دارد؛ چند زن و مرد میزی را روزی ۲۰ هزار تومان اجاره كرده اند و جلوی خود دارند كه روی آنها صنایع دستی، گل و غذا و یا یكی از هنرهای دستی خودشان را می فروشند. نرخ صنایع دستی كه آنها عرضه می كنند؛ چون دست ساز خودشان است از همه جا پایین تر داده می شود. سرلك می گوید كه بیشتر آنها سرپرست خانوار هستند. در كنارشان یكی از هنرمندان به رهگذران و گردشگران آموزش مجانی حكاكی روی چوب می دهد. دیگری سمبوسه داغ دست مردم می دهد و آن یكی كافه سیارش را در دل عودلاجان قرار داده است. آن دیگری ساز می زند. اینجا تا ۱۵۰ میز گنجایش دارد و می تواند تعدادش بیشتر شود.
مردم در سرتاسر بازار و جاهای مختلف همچون خیابان ناصر خسرو هم بنرهای افتتاح بازارچه عودلاجان را دیده بودند. روی ماشین برقی های اطراف هم تبلیغ بازارچه عودلاجان شده است كه به مردم خبر می دهد هر روز می توانند از ساعت هشت بامداد تا ۵ پس از ظهر سوار بر قطار گردشگری عودلاجان شوند قطاری كه مجانی است و از تقاطع خیابان صوراسرافیل و باب همایون تا سر بازارچه عودلاجان نزدیك به بازار آهنگران می رود و برای مسافرانش یك راهنما توضیح می دهد كه چه بناهای تاریخی در راه وجود دارد. بازارچه عودلاجان حالا دیگر جای معتادان و رهگذرانی كه با ترس و لرز رد می شدند نیست. می توان توریستهای خارجی را دید كه به این بازارچه به همراه راهنمایشان آمده اند. بازارچه ای كه باآنكه نزدیك به بازار بزرگ تهران است اما حتی كرایه مغازه هایش بسیار رقم پایین تری از بازار بزرگ دارد چون هنوز كسی آنرا خوب نمی شناسند. با این وجود اما آرش سرلك كه طی تفاهم سازمان میراث فرهنگی با شهرداری، پروژه عودلاجان را بر عهده گرفته، در نظر دارد تا به قول خودش «پاخور» در این منطقه زیاد شود. او می گوید: «وقتی گردشگران و مردم به این سمت از بازار رفت و آمد كنند به بهانه حضور دستفروشان صنایع دستی مغازه های بازارچه هم رونق می گیرد و كم كم مغازه داران هم برمی گردند. به خصوص كه مقرر است در ماه رمضان از زمان افطار جشنواره غذای اقوام هم در گذر حاجیها برپا شود و از مهر ماه هم هفته های فرهنگی استان های مختلف را در اینجا برپا كنند. اگر این اتفاق بیفتد توریستهای خارجی در كنار بازار بزرگ تهران جایی را برای دیدن صنایع دستی اقوام ایرانی و موسیقی و گردش در جایی متفاوت تر را خواهند داشت. چه بسا ایده شهردار تهران برای بزرگ تر شدن طرح بازارچه صنایع دستی تا خیابان پامنار و ناصر خسرو هم اجرایی شود و این محله های تهران به پاتوق فرهنگیان و گردشگران تبدیل گردد.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب